Ένας τόνος φωτογραφιών είναι μια ευλογία που μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο. Η ανασκόπηση δεκαετιών της ζωής μου, με έκανε να επιβραδύνω τη διαδικασία συγγραφής και να χαθω στη νοσταλγία.
Οι ασπρόμαυρες εικόνες των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, κυρίως στην Ελλάδα, ξεσήκωσαν μνήμες φιλιών που δημιουργήθηκαν σε μικρά διαστήματα κατά τις επισκέψεις μου. Φιλίες που τροφοδοτήθηκαν και διατηρήθηκαν πέρα από τον Ατλαντικό, με την ανταλλαγή επιστολών και φωτογραφιών.
Τα χρόνια πέρασαν, και κάποιες φιλίες χαθηκαν.Τα κενά που δημιουργήθηκαν από τα γνωστά πρόσωπα, αντικαταστάθηκαν με νέα. Νέες φάσεις στη ζωή μου ζωγραφίζονται σε νέο καμβά. Οι φωτογραφίες είναι έγχρωμες, τα πρόσωπα έχουν αλλάξει. Το ταξίδι μου στο παρελθόν, προκάλεσε αναμνήσεις και συναισθήματα που ήταν αδρανοποιημένα. Τα ευχάριστα, τα δυσάρεστα, τα διασκεδαστικά, τα όμορφα και τα άσχημα. Όλα βγήκαν στην επιφάνεια και πηραν την προσοχή που τους άξιζε. Έδωσα Ιδιαίτερη προσοχή σε κάποια, περισσότερο από άλλα. Ξέρεις, αυτά που δημιουργουν την αίσθηση της γαλήνης και της ηρεμίας.
Επιτέλους! Κατάφερα να επιλέξω τις φωτογραφίες που θα χρησιμοποιούσα για το βιβλίο. Πριν από αυτό, είχα δώσει τις παλαιότερες από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε ένα στούντιο για σάρωση στο σωστό μέγεθος pixel για εκτύπωση.
Μόλις ολοκλήρωσα αυτή τη διαδικασία, ανέβασα τις φωτογραφίες και τις έστειλα στην σχεδιάστρια του βιβλίου για διάταξη. Θα έλεγα ότι η αποστολή του χειρογράφου και των φωτογραφιών στην σχεδιάστρια ήταν το πιο συναρπαστικό βήμα στη δημιουργία του βιβλίου, αλλά δεν είναι απολύτως έτσι για μένα. Υπήρχε ενθουσιασμός σε κάθε βήμα που ολοκλήρωνα και με ωθούσε στο επόμενο.
Μείνετε συντονισμένοι για το επόμενο στάδιο